εποπτήρ

ἐποπτήρ, ὁ (Α)

αυτός που εποπτεύει, που επιβλέπει (α. «θεούς... ἐποπτῆρας λιτῶν», Αισχύλ.

β. «φρυκτωριῶν ἐποπτῆρες», Αριστοτ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + οπτήρ «επιβλέπων» (< όπωπα «βλέπω»)].